سفری دوست داشتنی

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

أکثِروا ذِکرَ المَوتِ ، فما مِن عَبدٍ أکثَرَ ذِکرَهُ إلاّ أحیا اللّه‏ُ قلبَهُ وهَوَّنَ علَیهِ المَوتَ .

مرگ را فراوان یاد کنید ؛ زیرا هیچ بنده‏اى آن را بسیار یاد نکرد ، مگر این که خداوند دلش را زنده گردانید و مردن را بر او آسان ساخت .

چرا مرگ را دوست نداریم و یا بهتر بگویم چرا نمی خواهیم به آن فکر کنیم؟؟

اگر مسلمان نباشیم!!!،،، همه انسانیم و سفر ابدی اطرافیان و آشنایانمان را دیده ایم و می بینیم و آن را باور داریم که بالاخره همه رفتنی هستیم و انا للله و انا الیه راجعون.

اما نکته ای که باعث می شود تا مرگ  را جدی نگیریم و یا نخواهیم که آن را به یاد داشته باشیم، عملکرد ما در دنیا و نوع رفتنمان و یا  تاثیر رفتنمان است که مطمئنا اگر دست پری به لحاظ این معیارها داشته باشیم ،برای مرگ لحظه شماری می کنیم و اشتیاقی وصف ناپذیر برای دیدار یار خواهیم داشت ، مگر نه اینکه حضرت رسول فرمودند"المَوتُ رَیحانَةُ المؤمنِ . مرگ دسته گل خوشبوى مؤمن است ."

و حال باید حق داد به شهدا که شبهای عملیات سر از پا نمی شاختند و شهادت را اوج زندگی ابدی می دیدند.که حقا وجود شهدا و نوع رفتنشان و حتی جای خالیشان ریشه شجره طیبه اسلام را آبیاری کرده و می کند و این سفر، سفری دوست داشتنیست. باید حق دهم به حماد که هر وقت نام یک شهید را می برم حلقه اشک چشمانش را در بر میگیرد و نگاه پر حسرتش را به خوبی لمس می کنم.

هرکسی به بهانه ای راهی می شود.بهانه هایی چون بیماری،سکته،تصادف،حوادث غیر مترقبه و یا......بی بهانه برای خدا ! چه بهانه ای بهتر از این.....

وقتی می بینم برخی ازاین بنی بشر برای فردای کاذبشان اینگونه حرص می زنند و خودشان را به زحمت می اندازند با خودم می گویم برای فردای واقعیمان چه کرده ایم؟

کجا ایستاده ایم؟

به کجا می رویم؟

با چه توشه ای؟

رفتنمان چگونه است؟

آیا برای مرگ ذوق می کنیم؟

آیا برای دیدن یار اشتیاق داریم و یا خجالت زده ایم؟

این روزها دغدغه هایم  شده است...

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

أکثِروا مِن ذِکرِ هادِمِ اللَّذّاتِ ، فقیلَ : یا رسولَ اللّه، فما هادِمُ اللَّذّاتِ ؟ قالَ : المَوتُ ، فإنّ أکیَسَ المؤمنینَ أکثَرُهُم ذِکرا للمَوتِ ، وأشَدُّهُم لَهُ استِعدادا .

ویران کننده خوشى‏ها را فراوان یاد کنید . عرض شد : اى رسول خدا ، ویران کننده خوشى‏ها چیست ؟ فرمود : مرگ ؛ زیرکترین مؤمنان کسى است که مرگ را بیشتر یاد کند و براى آن آماده‏تر باشد .

خدایا مرگ را برایمان دوست داشتنی ترین سفر قرار بده !

آمین!

حالا برو در بهشت برایم دعا کن....

*************************************************

به قول دوستان پی نوشت:

* از فاصله ها می ترسم...می ترسم...

* شیرازی مدیربلاگفا در اقدامی قابل پیش بینی و دور از عقل و شعور و منطق و در راستای مسدود کردن وبلاگهای ارزشی ، سایت حسین قدیانی عزیز را از لینک تمام وبلاگهای بلاگفا حذف کرده و امکان لینک دادن به سایت حسین قدیانی را برداشته است. این درحالیست که این روزها حمله به حسین قدیانی از طرف برخی مدعیان اخلاقمداری و اصولگرایی آغاز شده است!!!!!!

جناب شیرازی! نکندما هم در بلاک لیستتان قرار گرفتیم!!!!

* چگونه است که ما خود را در انتقاد به دیگران ذیحق می دانیم اما تحمل نقد دیگران به خودمان را نداریم؟!!!

* این مطلب را هم برای وطنم خط خطی کرده ام.

* خدای من هرگز نگویمت که بیا دست من بگیر! عمری گرفته ای مبادا رها کنی!

یا علی